Darmkanker
– Suzanne Bos-Heerkens, Jurist, Columnist en Ervaringsdeskundige –
Deze maand maart is het Darmkankermaand. We staan met zijn allen stil bij deze ziekte en daarom vind ik dat we er nu over moeten schrijven en praten. En waarom? Heel simpel: darmkanker is inmiddels dé meest voorkomende vorm van kanker in Nederland waar jaarlijks veel mensen aan overlijden. Tegelijkertijd is het een van de weinige kankersoorten die veelal goed te voorkomen is. Als je maar goed oplet en op tijd aan de bel trekt. En voorkomen is beter dan genezen, alhoewel darmkanker in een vroeg stadium ook nog goed te genezen is (90 procent kans op genezing).
Zowel in België als in Nederland wordt aan personen tussen de 55 en 75 jaar onderzoek aangeboden waarbij mensen zelf ontlasting moeten opsturen. En bij twijfel wordt geadviseerd verder onderzoek te laten doen. Volgens de Vlaamse Professor Luc Colemont van stopdarmkanker.be volgt helaas niet iedereen dit advies op. Hij pleit overigens voor screening vanaf 50 jaar in plaats van 55 jaar omdat op die leeftijd darmkanker ook al voorkomt.
Er zijn genoeg artsen en onderzoekers die zich inspannen in de strijd tegen darmkanker, aan hen ligt het dus niet. Deze maand is er in Nederland een samenwerkingsverband van start gegaan: samentegendarmkanker.nl. Op dit platform worden alle gegevens en activiteiten rondom darmkanker op elkaar afgestemd. En de Maag Lever Darm Stichting heeft een vragenlijst opgesteld die je kunt doorlopen: “Er zijn 7 signalen van darmkanker. Ken jij ze?”
Er wordt dus genoeg aan kennisoverdracht gedaan. Maar tussen ‘weten’ en ‘ernaar handelen’ zit een verschil. Er heerst nog steeds een taboe op darmkanker: mensen vinden het gênant vinden om over hun darmen en stoelgang te praten of misschien zijn ze bang voor pijn, ongemak of schaamte bij bepaalde onderzoeken, zoals het inwendige dikke darmonderzoek (colonoscopie).
Ik kan deze mensen uit eigen ervaring vertellen dat het allemaal wel meevalt, dat je in het ziekenhuis heel goed geholpen wordt en dat het zo enorm fijn is om een darmtumor in een heel vroeg stadium (of een voorfase) te ontdekken. En dat je achteraf denkt; was dat nou zo erg? Maar het besef moet denk ik echt tot meer mensen doordringen en daarom mogen die organisaties, artsen en onderzoekers wat mij betreft fanatiek doorgaan met hun voorlichting en (preventie)onderzoek. Misschien dat degenen die een afwijkend resultaat uit de stoelgangtest van het bevolkingsonderzoek krijgen, op deze manier over de streep worden gehaald om zich toch verder te laten onderzoeken.
Bronnen: