Onderzoek

Chirurgie moet mogelijk eerder overwogen worden voor specifieke groep mensen met Crohn

De ziekte van Crohn is een chronische ontsteking aan het maagdarmkanaal. In principe kan de ontsteking overal voorkomen, maar in een-derde van de gevallen is alleen het laatste deel van de dunne darm aangedaan (terminale ileum). In de Europese richtlijnen wordt eigenlijk alleen medicamenteuze therapie geadviseerd en speelt chirurgie pas een rol zodra mensen niet goed reageren op de medicijnen. Bijna 80% van de mensen met ziekte activiteit in het terminale ileum heeft op gegeven moment chirurgie nodig. Tussen 28-45% krijgt weer ziekteactiviteit terug na operatie, dergelijke getallen worden ook gezien bij medicamenteuze therapie. Opnieuw chirurgie gebeurt dan alsnog in 10-22% van de gevallen. Amsterdamse onderzoekers hebben gekeken of chirurgie een goed alternatief is ten opzichte van opschalen naar Infliximab indien de eerste behandeling faalt met de focus op kwaliteit van leven.

Tussen 2008 en 2015 werden 143 patiënten geïncludeerd in de studie.  Een derde van de patiënten was man en de gemiddelde leeftijd was 27 jaar.  Zeventig patiënten werden gerandomiseerd voor de Infliximab groep, 73 mensen voor de chirurgie groep. Er werden uitgebreide analyses gedaan naar de kwaliteit van leven tussen beiden therapieën. Na een jaar kregen alle patiënten een inwendig dikke darmonderzoek om te kijken naar ziekteactiviteit. Uit de resultaten kwam naar voren dat de kwaliteit van leven vrijwel gelijk was bij beide behandelingen. Een andere analyse liet wel een betere kwaliteit van leven zien na 6 maanden in de chirurgie groep. Een mogelijke verklaring kan zijn dat de mensen die middels Infliximab werden behandeld zichzelf nog als chronisch ziek zagen. De fysieke klachten die de Infliximab groep ervaren zouden misschien verklaard kunnen worden door de verlittekening van het eerder ontstoken gebied, waardoor dat darmdeel niet goed werkt.

“Uit de resultaten kwam naar voren dat de kwaliteit van leven vrijwel gelijk was bij beide behandelingen.”

Na een jaar werd gekeken hoe de darm er uitzag: bij 21% van de chirurgie groep bleek ontsteking te zien te zijn, ten opzichte van 16% in de Infliximab groep. Uit de lange termijn resultaten bleek dat een derde van de Infliximab groep alsnog chirurgie nodig had, tegenover 25% van de chirurgie patiënten die daarna nog infliximab moest krijgen.

Concluderend kan dus worden gezegd dat chirurgie eerder moet overwogen indien patiënten met een Crohn van het terminale ileum niet goed reageren op medicamenteuze therapie.

Lees ook: